ดีที่สุดของมนุษย์นั้นก็คือ ความสุขถึงที่สุดคือความสมบูรณ์แห่งความเป็นมนุษย์คือการทำหน้าที่เพื่อหน้าที่และการมีความรักเป็นสากลคือไม่เห็นแก่ตัว

สิงหาคม 10th, 2010ของขวัญจากลูก

สัจจาภรณ์ ไวจรรยา poohkan(ผู้แต่ง)

มะลิหอมน้อมวางข้างข้างตัก

กรุ่นกลิ่น “รัก” บริสุทธิ์ผุดผ่องใส

แทนทุกคำทุกถ้อยร้อยจากใจ

เป็นมาลัย “กราบแม่” พร้อมน้อมบูชา

กี่พระคุณจากใครอื่นนับหมื่นแสน

อาจทนแทนเปรยเปรียบเทียบคุณค่า

แต่พระคุณ“หนึ่งหยดน้ำนมมารดา”ทั้งสามภพจบหล้า…หาเทียมทัน

ลูกไม่อาจเอ่ยแสดงแถลงถ้อย

หรือเรียงร้อยพจนามาเสกสรรค์

เพื่อบรรยายพระคุณนี้ที่ “อนันต์”

จึงตั้งมั่น “กตัญญุตา” ตลอดไป

หนึ่งคำ “รัก” ลูกรักแม่ แม้ค่าน้อย

ต่างเพชรพลอย ตีราคาค่ามิได้

แต่แม่จ๋า… “รักที่หนึ่ง” ของหัวใจ

มิใช่ใคร “ลูก รัก แม่” แน่นิรันดร์