เราต้องตั้งหน้าตั้งตาศึกษาพินิจพิจารณาให้เห็นแจ่มแจ้งยิ่งขึ้นไปตามลำดับ. จนถึงขั้นที่เกิดความรู้สึก สลดสังเวชต่อความที่สิ่งทั้งปวงเป็นมายา ไม่น่ายึดมั่นถือมั่นจริงๆ และเกิดความสังเวชในความโง่หลงของตัวเอง. ที่จะเข้าไปยึดมั่นถือมั่นในสิ่งเหล่านั้น. ให้ทำอย่างนี้อยู่เป็นประะจำฉลาดทำยิ่งขึ้นทุกที. เรียกว่า. มีทั้งความรู้. ความเข้าใจ และความรู้แจ้งแทงตลอด

ความรู้ =  รู้ตามที่ได้ยินได้ฟัง

 ความเข้าใจ =  รู้เพราะไปคิดค้นตามอำนาจของเหตุผล

ความรู้แจ้งแทงตลอด = ความรู้ที่เกิดหลังจากผ่านสิ่งนั้นๆไปแล้ว ด้วยการปฏิบัติอย่างครบถ้วนมีความ           รู้ซึมซาบ  ในทุกสิ่งทุกอย่างทุกขั้นทุกตอน  กระทั่งถึงผลที่เกิดขึ้นจากการปฏิบัตินั้นๆ