ไม่ให้การเห็นนั้นปรุงจนเกิดความรู้สึกรักหรือชัง หรือเป็นสุขเวทนาหรือทุกข์เวทนาขึ้นมานั่นเอง เรียกสั้นๆว่าไม่ให้ปรุงเป็นเวทนาขึ้นมา ให้เป็นสักแต่ว่าการเห็น แล้วก็หยุดไป. หรือดับไป แล้วกลายรูปไปเป็นสติปัญญาเกิดขึ้นมาแทน